Στο γραφείο μου διατηρώ ένα από τα πρώτα κομμάτια Mac mini που βγήκαν στην αγορά, με επεξεργαστή PPC G4. Αν και έχει κλείσει τα τρία και πλέον χρόνια ζωής τρέχει αξιοπρεπέστατα την τελευταία έκδοση λειτουργικού της Apple, το Mac OS X Leopard.
Μέχρι προσφάτως η χρήση του είχε περιοριστεί μόνον σε πλοήγηση του διαδικτύου, χρήση ημερολογίου, Word και Excel, καθώς και αλληλογραφίας. Με τα τελευταία updates όμως του λειτουργικού, να “βαραίνουν” σταδιακά το σύστημα, μία αναβάθμιση είναι απαραίτητη για να δώσουν έναν διαφορετικό “αέρα” στο μινάκι μου. Με σκληρό δίσκο 40GB και 512ΜΒ μνήμη, τα πράγματα άρχισαν να σκουραίνουν και η “θέση” του Mac mini στο γραφείο απαιτεί την εγκατάσταση Photoshop. Φυσικά το μινάκι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε βαριές εργασίες, τις οποίες άλλωστε έχει αναλάβει το “βαρύ πυροβολικό”, ένας PowerMac. Παρόλαυτα η συμπληρωματική δράση του είναι ορισμένες φορές απαραίτητη, εξού και απόφαση μερικής αναβάθμισής του.
Τομείς στους οποίους επικεντρώθηκε η αναβάθμιση είναι (και λόγω κόστους) η μνήμη, που θα αυξηθεί στο 1GB (μέγιστη ποσότητα μνήμης για το συγκεκριμένο μηχανάκι) κι ένας σκληρός δίσκος 160GB.
Η μνήμη έγινε παραγγελία από την ιστοσελίδα της Crucial (χαρακτηριστικά: 1GB, 184-pin DIMM, DDR400 PC3200) και ο σκληρός δίσκος από ελληνικό ιντερνετικό κατάστημα (χαρακτηριστικά: WESTERN DIGITAL WD1600BEVE 160GB 2.5’’ ATA). Ο σκληρός δίσκος με τον οποίον παίζει το συγκεκριμένο Mac mini είναι Ultra-ATA 2.5” κι όχι SATA, μια γενιά πίσω δηλαδή. Φυσικά από τα 40GB και τις 4200 στροφές του υφιστάμενου δίσκου, η αναβάθμιση στα 160GB και τις 5400 στροφές θα δώσει μία σημαντική αύξηση στην ταχύτητα, αφού άλλωστε ο τότε σκληρός δίσκος του mini θεωρείτο από τα αδύναμα σημεία του.
Ολα αυτά για την ιστορία και ας προχωρήσουμε στην εφαρμογή του εγχειρήματος. Ενα από τα πιο “tricky” σημεία του Mac mini είναι το άνοιγμα της βάσης και η αποκάλυψη του εσωτερικού. Αυτό ισχύει και για τα σημερινά μοντέλα. Το άνοιγμα δεν είναι όμως και τόσο δύσκολο αρκεί να γίνει αργά, προσεχτικά και μεθοδικά.
Ενα λεπτό μαχαίρι (καλύτερα όχι αιχμηρό) όπως αυτό της φωτογραφίας, που μπορεί να εισχωρήσει στο κενό μεταξύ πλαστικού και αλουμίνιου, είναι κατά την άποψή μου ιδανικό. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε παρόμοιο εργαλείο (πχ. σπάτουλα) αρκεί να διαθέτει το ανάλογο πάχος. Το κόλπο βρίσκεται στο ξεκίνημα, από κεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι τυφλοσούρτης. Ξεκινάμε λοιπόν εισάγοντας το μαχαίρι στο πλαϊνό πίσω μέρος και σπρώχνοντας προσεχτικά πρός το εσωτερικό, απασφαλίζουμε τα πλαστικά ελάσματα που το συγκρατούν, σηκώνοντας ολίγον ταυτοχρόνως. Αν ανοίξουμε λίγο το πίσω μέρος στα δεξιά, κάνουμε το ίδιο και στα αριστερά. Με τον ίδιο τρόπο προχωρούμε σε όλο το μήκος των πλαϊνών του mini και κατόπιν στο εμπρός μέρος, μέχρι να απασφαλίσουν πλήρως όλες οι πλαστικές ασφάλειες.
Ετσι καταλήγουμε με το ανοιχτό πλέον Mac mini.
Το επόμενο βήμα είναι η αποσύνδεση του Superdrive. Στο δικό μου μοντέλο δεν υπάρχει Bluetooth και Airport. Στην περίπτωση που υπάρχουν τα εν λόγω χαρακτηριστικά πρέπει να αποσυνδεθούν πρώτα αυτά προσεχτικά. Υπάρχουν σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Στην δική μου μπορεί να αφαιρεθεί απευθείας το Superdrive και αυτό γίνεται ξεβιδώνοντας 6 συνολικά βίδες (δύο αριστερά, δύο δεξιά και δύο επάνω στον controler).
Οπως μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως εύκολα. Εδώ χρειάζεται να πώ ότι στην δεύτερη φωτογραφία φαίνεται και η μνήμη RAM, που αντικαθιστάται πανεύκολα, οπότε δεν χρειάζεται να επικεντρωθώ στο συγκεκριμένο.
Εφόσον αφαιρεθούν οι παραπάνω βίδες, το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να σύρουμε (προς την κατεύθυνση του βέλους) το Superdrive, ώστε να απελευθερωθεί από τον controller και να αφαιρεθεί, αναίμακτα.
Από κάτω αποκαλύπτεται ο σκληρός δίσκος 2.5” τον οποίο αναμένει υπομονετικά να τον αντικαταστήσουμε.
Αυτό μπορεί να γίνει εφόσον είμαστε αρκετά “τολμηροί”, κι αποφασίσουμε να αφαιρέσουμε άλλες τρείς βίδες, στα τρία άκρα της μητρικής, όπου συγκρατούν το πλαστικό σύμπλεγμα που περιλαμβάνει τον σκληρό δίσκο και το ανεμιστηράκι της ψήξης.
Αφού αφαιρεθούν οι επίμαχες βίδες, δεν μένει παρά να σηκώσουμε το πλαστικό, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στον controller του Superdrive/σκληρού δίσκου. Ιδιαίτερη προσοχή και στο καλώδιο που συνδέει την μητρική με το κουμπί έναρξης λειτουργίας, αφού είναι πιασμένο με ταινία στο πλαστικό. Επειτα πού απλά, μας μένει κυριολεκτικά στα χέρια, ανεξάρτητο.
Οι κόκκινοι κύκλοι μαρτυρούν το επόμενο βήμα του εγχειρήματός μας, δηλαδή το ξεβίδωμα σε τρείς ακόμη βίδες, ώστε να ελευθερωθεί το ανεμιστηράκι ψήξης και να μας δείξει έτσι τον δρόμο στις βίδες που συγκρατούν τον σκληρό δίσκο, στην θέση του.
