Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική της Apple στον τρόπο που κατασκευάζει τους υπολογιστές της με ανησυχεί. Κι αυτό γιατί μερικές επιλογές της εταιρίας κατά καιρούς, στον σχεδιασμό και την διάρκεια που περιμένουμε να έχει ένας υπολογιστής, φαντάζουν περίεργες. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Ολοι ξέρουμε πως υπάρχουν δύο σημεία στο hardware όλων των υπολογιστών που χρήζουν αναβάθμισης αρκετά συχνά. Το ένα είναι η μνήμη RAM και το δεύτερο η χωρητικότητα του σκληρού δίσκου.
Αν και στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή της αναβάθμισης στην μνήμη RAM η Apple φαίνεται να διατηρεί σταθερή γραμμή, δίνοντας την δυνατότητα στον χρήστη να την αναβαθμίσει μόνος του, στα τέσσερα από τα έξι μοντέλα που διαθέτει στην αγορά(MacBook, MacBook Pro, Mac Pro, iMac - εξαιρούνται Mac mini, MacBook Air), δεν συμβαίνει το ίδιο και για τους σκληρούς δίσκους. Σε μόλις δύο από τα έξι μοντέλα της είναι δυνατή η αλλαγή σκληρού δίσκου: MacBook και Mac Pro. Αναρωτιέμαι λοιπόν τους λόγους που καλούν την Apple να κάνει αυτή την επιλογή και ομολογώ πως μέχρι σήμερα δεν έχω βρεί την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
Κατ’ αρχήν να δούμε γιατί θα ήθελε ο χρήστης να αλλάξει τον σκληρό του δίσκο. Αρχικά γιατί θέλει να αυξήσει την χωρητικότητά του. Εδώ ο αντίλογος λέει πως σ’ αυτή την περίπτωση το καλύτερο θα ήταν η προσθήκη ενός εξωτερικού σκληρού δίσκου. Φυσικά υπάρχει αυτή η δυνατότητα αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τα αρνητικά μια τέτοιας περίπτωσης: αυξημένο κόστος σε σχέση με τους bulk σκληρούς δίσκους, και φυσικά επιπλέον “βάρος” για τους φορητούς υ πολογιστές. Η δεύτερη περίπτωση που κάποιος θα ήθελε να αντικαταστήσει τον σκληρό του δίσκο είναι, γιατί πολύ απλά “παρέδωσε το πνεύμα του”, δηλ. χάλασε. Σε μια τέτοια περίπτωση ο εξωτερικός σκληρός δίσκος δεν μπορεί να προσφέρει λύση και η μόνη διέξοδος για τους κατόχους MacBook Pro, Mac mini, MacBook Air και πλέον iMac είναι η επίσκεψη στο service. Μέχρι να αλλάξει η σχεδιαστική φιλοσοφία του iMac από πλαστικό σε αλουμίνιο και γυαλί, η αντικατάσταση ενός σκληρού δίσκου ήταν παιχνιδάκι. Αν αναλογιστούμε πως ο iMac θεωρείται από τα εμπορικότερα μοντέλα της Apple, θα μπορούσα πολύ απλά να το χαρακτηρίσω ως απαράδεκτο. Και πολύ φοβάμαι πως στην επόμενη έκδοση του MacBook, θα απουσιάζει κι εκεί η δυνατότητα αλλαγής σκληρού δίσκου από τον χρήστη.
Θα μπορούσα να δώσω μια εξήγηση αν η Apple κατασκεύαζε δικούς της σκληρούς δίσκους αλλά χρησιμοποιεί τρίτων κατασκευαστών. Ποιός ο λόγος λοιπόν να σε τρέχει στο service όταν έχει επιλέξει να μην σε υποχερώνει να κάνεις το ίδιο για την μνήμη RAM, εξαιρώντας φυσικά τα Mac mini και MacBook Air. Οπως μπορείτε να διαπιστώσετε από παλαιότερο άρθρο μας, με την προσθήκη περισσότερης μνήμης και την προσθήκη ενός ταχύτερου σκληρού δίσκου, το μηχανάκι σας αποκτά μερικά χρόνια ζωής ακόμη. Ισως τελικά, αυτό να προσπαθεί να αποφύγει η Apple, μετατρέποντας τελικά τους υπολογιστές της σε ηλεκτρικές συσκευές;
Το ίδιο εξοργιστικό παραμένει και η έλλειψη δυνατότητας επιλογής μάτ οθόνης σε MacBook και iMac, μοστράροντας την glossy οθόνη ως καλύτερη. Απορίας άξιον θα παραμείνει και αυτή η επιλογή της Apple, που εκτός από την αναπαραγωγή ταινιών, η glossy οθόνη αποτελεί πολύ περισσότερο πρόβλημα παρά εξέλιξη. Τελικά πολύ φοβάμαι πως η μόνη ουσιαστική αναβαθμίσημη επιλογή τα επόμενα χρόνια θα παραμείνει ο Mac Pro.
Εκεί ποντάρουν…
